Ook tijdens de laatste drie weken van de Sam&ko vakantie-bso werd de nieuwsgierigheid van de kinderen flink geprikkeld. Want wat zijn andere landen toch interessant! Er is zoveel te ontdekken.
Net als de eerste drie weken stippelden de pedagogisch medewerkers een super leerzame en vooral leuke reis uit om het vakantiegevoel bij de kinderen op de vakantie-bso vast te houden. Of om dit juist bij de kinderen op te roepen die niet op vakantie gingen. Het reisgezelschap startte in Spanje en ging via Italië naar Duitsland. En dat betekende weer drie nieuwe stempels in het paspoort van de kinderen.
Er werd kunst gemaakt zoals Gaudí en Salvator Dali dat deden, tapas bereidt, een Spaanse Flamenco op hakken gedanst -en waaiers voor de warmte- en natuurlijk mocht de siësta niet ontbreken. Vervolgens zetten de kinderen hun reis voort richting de Berlijnse muur. Er werden de mooiste huizen bezichtigd én ontworpen en dat alles onder het genot van de heerlijkste flamkuchen. In Italië maakten de kinderen de meest creatieve sieraden van… pasta! En er werden natuurlijk zelfgemaakte pizza’s gegeten. Al met al een uitdagende en gezellige reis.
Ook al duurt het nog even, er wordt nu alweer enorm uitgekeken naar de volgende reis! Waar deze naartoe gaat, blijft nog een verrassing…
De onlangs aangestelde wethouder Ilse Duursma met Jeugd en Onderwijs in haar portefeuille, bracht een bezoek aan onze locatie Sam&pebbles. Dit deed ze in het kader van het kennismaken met haar relatief nieuwe stad. Samen met beleidsadviseur Jeugd en Onderwijs Albert Beijen sprak ze met de VE- coach, clustermanager en pedagogisch medewerkers. Zo vroeg ze bijvoorbeeld waar we tevreden over zijn maar ook welke wensen we nog hebben. Een aantal pedagogisch medewerkers gaf hen een inkijkje in het werk; welke activiteiten doen we om de kinderen te laten ontdekken en hun nieuwsgierigheid te voeden.
Omdat wij bij Sam&ko staan voor het ‘samen doen’, vinden we het belangrijk dat de wethouder langskwam omdat zij, net als wij, energie krijgt van samenwerken om onze stad en buurten nog mooier te maken!
Bewegen is gezond! Afgelopen week deden ruim zeshonderd peuters van Sam&ko mee aan de Wandel3daagse. Bij de finish van de derde wandeldag kregen ze hun welverdiende medaille omgehangen. Een peuter was zó trots op haar medaille dat ze boos werd toen ze hem ’s nachts af moest doen!
In beweging
Bij Sam&ko vinden we een gezonde leefstijl belangrijk. We werken er dan ook graag aan mee dat kinderen voldoende bewegen. Voor kinderen in de basisschoolleeftijd is er natuurlijk de Avond4daagse. Hoe leuk is het voor peuters als zij ook aan de wandel gaan en daar net als hun grote broers en zussen een medaille voor krijgen! Zo bedachten we alweer jaren geleden de Wandel3daagse. Elk jaar eind juni maken peutergroepen van Sam&ko een heerlijke wandeling vanaf hun eigen locatie. Na twee coronajaren kon de Wandel3daagse weer als vanouds plaatsvinden, wat een feestje!
Leermomentjes
Op wandelingen kom je van alles tegen. Spontane aanknopingspunten voor allerlei leermomentjes. Peuters van Kindcentrum Rivierenwijk zagen bijvoorbeeld jonge eendjes naast hun moeder zwemmen. Ook kwamen ze langs de buurman die op dat moment aan het genieten was van zijn appelbomen. Peuters van Sam&pebbles kochten broodjes op de markt. Op een andere wandeling zagen ze vliegtuigen, auto’s, vogels en veel zwaaiende mensen. De peuters van Sam&minoes liepen onder meer over de Brink en langs een verzorgingshuis. Zo leverden de wandelingen naast beweging en plezier, veel gespreksstof en ontmoeting op.
Feestelijk onthaal
Trots dat de peuters waren toen de derde wandeldag erop zat! Op elke deelnemende locatie werden de peuters feestelijk onthaald. Zo sloten de peuters van Sam&billy, Sam&michiel en Sam&pluk zich aan bij de feestelijke intocht bij het nabijgelegen Sam&ronja. Daar wachtten trotse ouders, een medaille en een appel op hen. Bovendien werden ze maar liefst met vlaggetjes, een muzikale intocht én een boks van Sam het konijn onthaald. Supergoed gedaan, peuters, we zijn trots op jullie! Volgend jaar weer.
“Dit werk geeft zo veel voldoening en zo veel energie. Mijn passie vasthouden gaat gewoon vanzelf. Ik hoef geen knop om te zetten. Zodra ik de kinderen zie denk ik: yes, leuk!” begint Mika Schwartz (22). “Zodra ik binnenkom noemen kinderen mijn naam. En de leeftijd waarop ze dat doen, wordt steeds jonger. Ouders vertellen me dat ik thuis ook ‘een ding’ ben. Terwijl ik dan niet eens voor de groep werk van dat kindje en we geen echt ‘momentje’ hebben gehad. Dat vind ik zo mooi.”
Anderhalf jaar geleden begon Mika bij het kinderdagverblijf van Sam&pluk. Dit nadat hij hier met veel plezier een jaar stage had gelopen. “Ik had het zo naar mijn zin. Toen deze baan me werd aangeboden, greep ik direct mijn kans.” Hij wordt uitgezwaaid als hij van buiten naar binnen loopt en gaat zitten op een witte, houten bank.
Werken met kinderen
Het mooiste van het vak als pedagogisch medewerker? Daar hoeft Mika geen seconde over na te denken. Het is “simpelweg het werken met kinderen”. “Ik heb altijd gezegd dat ik chef-kok wilde worden in Frankrijk maar toen ik na twee jaar werken in de horeca stopte, wist ik direct dat ik pedagogisch medewerker zou worden. Achteraf denk ik: waarom ben ik hier niet meteen mee begonnen?”
“De interactie met kinderen en de waardering die je van kinderen krijgt, is magisch.”
De reden?
“De interactie met kinderen en de waardering die je van kinderen krijgt, is magisch. Als de kinderen naar huis gaan, geven ze je een knuffel of een high five.” Mika merkt dat hij “echt geliefd is” bij de kinderen. “Niet eens alleen bij kinderen uit de groep waar ik voor sta, maar echt bij alle kinderen.” Hij kijkt ietwat verbaasd. “Met sommige kinderen heb ik niet eens een lolletje gehad of echt ‘een momentje’ gehad. Ik sta niet eens voor jouw groep, denk ik dan, dan heb ik buiten kennelijk zo veel indruk gemaakt. Dat blijft hangen. Of dat ze zien dat ik lol maak met één van hun vriendjes waar ze om kunnen lachen. Ik denk dat het zoiets moet zijn. Ik doe er alleen niks speciaals voor. Ik ben gewoon mezelf.”
Attractie van de dag
Ook collega’s komen aan het einde van een werkdag bij me met: “Je was wel het moment – of zelfs – de attractie van de dag.” “Soms heb ik geen idee hoe dat komt. Ik kan namelijk wel lekker gek doen met de kinderen maar dat doen mijn collega’s ook. Wel ben ik de enige man op de locatie. En ik merk dat ik mede daardoor anders overkom op kinderen.”
Wat ‘stoerder’ spelen
Mika denkt dat kinderen net wat meer mogen van hem qua stoeien en op onderzoek en avontuur uitgaan. “Ik zal ze niet direct afremmen als ze van een stoel of tafel willen springen. Laat ze maar ontdekken.” Hij lacht. “Wel binnen het redelijke natuurlijk. Verder zien kinderen mij misschien ook meer als speelmaatje. Ik ren graag buiten mee en ik fiets ook wel eens op een driewieler tussen de kinderen door.”
“Geef mij maar een dag”
Mika heeft altijd al iets gehad met kinderen. Toen hij op de basisschool in de pauzes mocht buitenspelen op het grote plein voor de bovenbouw, was hij geregeld te vinden op het kleine, omheinde pleintje voor de onderbouw. Verder paste Mika veel op op zijn buur- en overbuurmeisjes. “Ik vond het dan jammer dat zij naar bed moesten. Terwijl klasgenoten het dan leuk vonden een zak chips leeg te eten, televisie te kijken en een glas cola te drinken, dacht ik: jammer, ik heb alleen een boekje mogen voorlezen voor het slapengaan. Geef mij maar een dag. Laat mij maar met ze spelen.”
“Bij ieder plekje dat een kind had ging ik naar een collega om te laten zien dat ik er niks mee te maken had. Gelukkig ben ik twee, drie jaar van die onzekerheid af.”
Als man in de kinderopvang
Naast spelen en spelenderwijs kinderen laten leren, wil Mika bewijzen dat werken als man in de kinderopvang heel goed kan zijn. “Ik en een mannelijke inval-collega zijn echte magneten. Naast dat dat heel leuk is, heb ik dat ook wel eens spannend gevonden. Je hoort in het nieuws wel eens horrorverhalen over mannen in de kinderopvang. Ik schrik daar echt van. Zelf weet ik dat ik een kind nooit wat aan zou doen. Maar ik wil dat anderen dat ook weten. Bij ieder plekje dat een kind had ging ik naar een collega om te laten zien dat ik er niks mee te maken had. Gelukkig ben ik twee, drie jaar van die onzekerheid af. Collega’s en ouders zien en zeggen hoe goed ik met de kinderen omga.”
Nieuwe collega’s
Van nieuwe collega’s verwacht Mika dan ook dat ze goed met kinderen kunnen omgaan. Daarnaast is het volgens hem noodzakelijk “rust en geduld te hebben”. “Na twee keer knippen in je vingers staan kinderen niet naast elkaar in een rij.” Hij krijgt een grote grijns op zijn gezicht en vervolgt: “Dat maakt het boeiend en uitdagend werk, maar onderschat het niet. Het is echt anders dan een paar uur oppassen op je neefje of nichtje.” Mika lacht. “Als pedagogisch medewerker sta je voor een grote groep, met veel geluid en nog veel meer indrukken.”
Wil jij ook als pedagogisch medewerker aan de slag bij Sam&ko? Ga snel naar Vacatures of mail ons via afdelinghr@rastergroep.nl. We gaan graag met je in gesprek! Dit was het laatste interview in de reeks ‘Passie voor pedagogisch werk’.
“Tijdens de coronapandemie zat Sam&siepie, de kinderopvanglocatie waar ik werk, dicht,” vertelt Annet van Limburg (42). “Dat was voor de kinderen heftig, maar voor ons als pedagogisch medewerkers ook. Dat ik niet kon werken vond ik verschrikkelijk. Ik heb mijn manager opgebeld: ‘Wanneer mag ik met gierende banden naar mijn werk?!’ Toen ik eenmaal de deuren voor het eerst na negen weken opende, leek het hier de Efteling. Kinderen kwamen zo blij naar ons toegesneld.” Annet gaat door: “Dan ben je zo lang weggeweest, maar dan is de basis die we hebben gelegd zo goed. Ik smolt. Werken in de kinderopvang doe je met je hart.”
Ze werkt nog even snel haar administratieve taken bij en dan legt ze haar telefoon weg. Annet, pedagogisch medewerker bij Sam&siepie, kijkt vrolijk om zich heen. Ze vertelt hoe ze sinds 2000 werkt voor Sam&ko, of eigenlijk Raster zoals dat in die tijd heette. Ze heeft meerdere functies gehad. Ze begon bij het peuterspelen, ging door naar het kinderdagverblijf, van daar over naar een babygroep en kwam uiteindelijk weer uit bij het peuterspelen. “Als het maar met kinderen is,” grapt ze. “Het was al vroeg duidelijk dat ik sociaal werk wilde doen.”
Dankbaar vak
Wat Annet het mooiste aan haar vak vindt? “Dat het heel dankbaar werk is. Als ik kijk naar de kinderen die hier komen en ik zie dat ze veel van mij en mijn collega leren, dan word ik heel blij.” Grappig moment, vertelt Annet, is bijvoorbeeld als je erachter komt dat kinderen het thuis over je hebben. “Ze wilden zelfs een poster van mij in hun huis ophangen. Maar dat hoeft dan ook weer niet.” Ze lacht. “O, en een vader kwam ooit eens naar me toe en gaf me een compliment. Hij zei: “Annet, ik ben dankbaar voor de kansen die je mijn kinderen hebt gegeven.” Daar doe ik het voor. Dat is mij echt bijgebleven.”
Kinderen kansen bieden
Want kinderen kansen bieden is wat Annet heel belangrijk vindt. “Kinderen komen hier binnen op jonge leeftijd en we bieden ze echt kansen voor de toekomst. Ze kunnen hier op sociaal-emotioneel gebied leren. We brengen ze normen en waarden bij, hoe ze met elkaar moeten omgaan. Dat je met respect met elkaar en met materiaal omgaat. En we leren ze de taal natuurlijk.” Veel kinderen in deze wijk komen uit een andere cultuur, vertelt de pedagogisch medewerker.
“Ik praat met kinderen vanuit mijn hart.”
Met je ogen praten
Er is alleen een belangrijke voorwaarde om te kunnen leren: veiligheid. Want alleen als kinderen zich veilig voelen, kunnen ze leren en kansen aangrijpen. Annet vindt het zeker voor deze wijk belangrijk kansen te creëren en ondersteuning te bieden. “Je kunt hier echt iets betekenen voor gezinnen. We spreken niet allemaal dezelfde taal maar ik werk vanuit mijn hart. Dus ik praat met kinderen vanuit mijn hart. Daar heb ik geen taal voor nodig. Mijn gevoel spreekt. Als de peuters vervolgens een goed gevoel hebben, gaan ze leren.” Annet is ook heel amicaal met ze. “Ik knuffel onze peuters, geef ze een aai over hun bol óf ik praat met mijn ogen.”
Geen liefde thuis
“Sommige kinderen zijn dat écht niet gewend,” gaat ze verder. “Die krijgen geen liefde thuis. Ik heb wel eens gedacht: ik neem je mee naar huis. Dan kunnen we fijn de hele middag knuffelen op de bank.” Ze is even stil. “Dat gaat natuurlijk niet, maar het is mooi wat wij voor kinderen én voor gezinnen kunnen betekenen. Zeker in de wijk Voorstad is dat belangrijk, waar de laaggeletterdheid en armoede groot is. Sommige kinderen hebben niet eens speelgoed. Ik vind het fijn als kinderen hier dan vier ochtenden in de week kunnen spelen.”
“Laten we niet in hokjes maar in hartjes denken, dan wordt de wereld zo veel mooier.”
Negatief weggezet
Annet vind het dan ook vreselijk dat de wijk Voorstad met haar inwoners ‘veelal negatief wordt weggezet’. “Deze mensen worden anders weggezet en dat vind ik niet altijd terecht. Iedereen heeft zijn eigen talenten en mogelijkheden. Wij denken allemaal in hokjes, als we dat nou eens niet zouden doen. Laten we niet in hokjes maar in hartjes denken, dan wordt de wereld zo veel mooier.”
Een belangrijke les van kinderen
Dat is ook echt iets wat we volgens Annet van kinderen kunnen leren. “Zij kijken niet naar sproeten, een houten been of overgewicht. Als mijn neefje moet kiezen welke van de twee Laura’s waar hij mee omgaat zijn beste vriendinnetje is, zegt hij: “die met de speldjes in haar haar.” Annet staat op: “Hij ziet haar rolstoel niet.”
Wil jij ook als pedagogisch medewerker aan de slag bij Sam&ko? Ga snel naar Vacatures of mail ons via afdelinghr@rastergroep.nl! We gaan graag met je in gesprek. En wie weet vertel jíj dan binnenkort op deze plek over je passie voor pedagogisch werk!
“‘Waar was je? Waarom was je niet hier?’ vragen kinderen als ik twee weken op vakantie ben geweest. Lesley de Jong (27) is even stil. “Of dat ze je vragen hoe jouw weekend is geweest,” zijn ogen worden groot. “Dat je gemist wordt en dat je belangrijk bent voor de kinderen, dat maakt mijn vak zó mooi,” vertelt Lesley. “De kinderen hier zijn ook echt mijn kinderen. Onze kinderen. Als ik even weg ben geweest missen zij mij niet alleen, ik mis hen ook.”
Pedagogisch medewerker Lesley werkt nu vijf jaar voor Sam&ko. Hij is het meest te vinden bij het peuterspelen en de buitenschoolse opvang van Sam&billy. Daar werkt hij met kinderen van twee tot twaalf jaar. Volgens hem de meest bij hem passende leeftijden. “Ik vind het geweldig. Ze kunnen praten, verhalen vertellen, zich verwonderen en het aangeven als er iets is.”
“Ik vraag me dan af: heb ik de kinderen écht gezien?”
Gezien en gehoord voelen
Een kind zich gezien en gehoord laten voelen, dat zijn waarden die Lesley daarbij heel belangrijk vindt. Hij baalt dan ook wel eens als hij naar huis gaat en hij die dag veel bezig is geweest met andere klussen dan de ontwikkeling van de kinderen. “Ik vraag me dan af: heb ik de kinderen écht gezien?” Soms is dat minder dan hij zou willen. “Daar baal ik dan van. Het liefst zou je alle kinderen je volledige aandacht geven maar dat kan gewoon niet altijd.”
Waterballet
Daarnaast vindt Lesley het “onwijs belangrijk” dat de kinderen een fijne en vertrouwde plek hebben en dat ze een fijne dag hebben gehad. Daar doet hij samen met zijn collega’s “heel veel” voor. Hij vertelt: “Je kunt iets leuks hebben bedacht maar als het niet aansluit, moet je schakelen. Toen met de sneeuw bijvoorbeeld.” Hij kijkt even weg en lacht. De kinderen wilden alleen maar naar buiten en toen heb ik op het laatste moment mijn les over kleuren overboord gegooid en heb ik allemaal bakken sneeuw naar binnen gehaald. Het was één groot waterballet hier. De kinderen hebben de tijd van hun leven gehad.”
“Lekker hard en dom lachen”
Niet alleen voor de kinderen is de dag geslaagd als ze veel lol hebben, Lesley zelf houdt ook wel van een geintje. Ik houd ervan als we een keer op de dag “lekker heel hard en dom lachen”. “Daarbij vind ik het fijn als ik me zelf ook gehoord voel door mijn collega’s. Als een kind dan nog vraagt of ik er morgen ook ben, kan mijn dag niet meer stuk.”
Wat Lesley alleen nog mist? Mannen!
Méér mannen
Wat Lesley alleen nog mist? Mannen! Ik denk dat mannen in de kinderopvang een goede aanvulling zijn op hun vrouwelijke collega’s. Als rolmodel en ook voor het team is de aanwezigheid van mannen belangrijk. “Niet dat mannen iets beter of slechter doen dan vrouwen. Een man en een vrouw op een groep maakt het beeld van de samenleving completer.” Lesley denkt namelijk dat hij dingen soms net wat anders benadert dan zijn collega’s. “Soms ben ik misschien iets makkelijker in bepaalde keuzes. Als een collega vraagt of een kind nou wel zo hoog in die boom moet klimmen, denk ik: als die het niet kan, zou die het niet doen. Laat het hem proberen. Daar ontwikkelen ze zichzelf van en daar worden ze groot van.”
Weg met het stereotype
Het moest ook maar eens gedaan zijn met stereotypes, aldus Lesley. “Als een meisje het leger in wil denk ik: doen. Vooral het beeld dat mannen niet in de kinderopvang horen te werken, moet volgens hem ook maar eens verdwijnen. “In het begin voelde ik me best bezwaard een kind te verschonen of als diegene op schoot wilde zitten. Ik vond dat echt verschrikkelijk. Dan dacht ik: doe maar niet. Nu denk ik: ik kan diegene moeilijk laten lopen met een volle broek. Daarbij hoort het verschonen ook gewoonweg bij het werk.”
Een goed persoon
Een kind is het kostbaarste bezit van een ouder, maar uiteindelijk, vertelt de pedagogisch medewerker, gaat het er niet om of een man of vrouw voor hem of haar zorgt. Het gaat erom dat er een goede en geschikte pedagogisch medewerker met jouw kind werkt. “Je moet een goed persoon zijn die kijkt naar de behoeften van alle kinderen. Je moet enthousiast en vrolijk zijn. De basis moet kloppen.”
Wil jij ook als pedagogisch medewerker aan de slag bij Sam&ko? Ga snel naar Vacatures of mail ons via afdelinghr@rastergroep.nl! We gaan graag met je in gesprek. En wie weet vertel jíj dan binnenkort op deze plek over je passie voor pedagogisch werk!
“Ik houd van buiten, met kinderen zijn en ontdekken. Alles in het groen. Dat is echt mijn passie,” zegt Anne Brinkerink (35). De natuur geeft een “extra dimensie” aan het werk in de kinderopvang. “Hier kun je echt ontdekken hoe de wereld in elkaar zit. Kinderen raken verwonderd door de natuur. Ikzelf raak weer verwonderd. Dat is zo mooi.”
Pedagogisch medewerker Anne Brinkerink (35) heeft net een frambozenstruik gepoot in de tuin van kinderdagverblijf Sam&pluk. Ze werkt inmiddels twaalf jaar in de kinderopvang, waarvan drie jaar voor Sam&ko. Ze gaat zitten aan een grote tafel waar de bordjes voor de lunch al opgestapeld staan. Ze kijkt om zich heen. In de hoek staat een zwarte kas met planten en her en der staan stekjes en planten op kasten.
Terug naar de kinderlijke beleving
Het samen ontdekken, het samen teruggaan, je weer kind voelen mét de kinderen, dat verwonderen, dat vergeten wij als volwassenen nog wel eens, zegt Anne. “Wij leven in een maatschappij die maar door- en doorgaat.” En soms is het gewoon goed, vertelt ze, bewust stil te staan bij een bolletje dat uit de grond komt. Kinderen gaan dan snel op hun knieën zitten, maar volwassenen zijn vaak al snel bang voor vieze vingers. Hoe leuk is dat om wel samen vies te worden, te graven in die tuin, zwarte handen te krijgen en dan samen te ontdekken hoe de grond voelt en te zien hoe dat bolletje omhoog komt.
“Dan ben je zo klein en kun je zó ontdekken. Fantastisch.”
Reuk, tast en proeven
Afgelopen herfst nam Anne kalebassen mee naar de kinderopvang. Ze legde allerlei soorten in een zwembadje en schonk er niet bewust aandacht aan. “Ik denk dan: ik leg het neer en laat het ze ontdekken.” Op een gegeven moment gaan de kinderen erheen. Waarop een van de kinderen een hele kalebas aflikt. De bobbeltjes voelden ‘apart’ op zijn tong. “Dan ben je zo klein en kun je zó ontdekken. Fantastisch.”
Babylesjes
Niet alleen met peuters is het leuk ontdekken, ook baby’s leren bij Sam&pluk. “Als je teruggaat naar de basis trek je een bloembol uit de grond en neem je deze mee naar binnen. Een baby kan het bolletje voelen, ruiken, en als de bloembol eetbaar is, wat proeven.
Zelf het zonnetje zijn
Het liefst ziet Anne kinderen met een grote lach naar huis gaan. “Maar als het een dag met veel huilen is geweest, is het belangrijk zelf het zonnetje te zijn. Dan wordt het alsnog een feest.” Ze lacht: “Of ze gaan pikzwart van de modder naar huis doordat de kinderen buiten heerlijk gedold hebben met de waterpomp of ze lekker samen hebben gegraven in het zand. Heerlijk.”
“We stampen net zo hard in plassen als kinderen.”
Nieuwe collega’s
Over nieuwe collega’s zegt Anne: “Kom!” “We zijn een hecht team en je bent altijd welkom. We zoeken echt collega’s die het leuk vinden samen met kinderen te ontdekken in de tuin. Dat bekent ook dat je je regenbroek en -laarzen moet aandoen na een heftige regenbui.” Ze lacht: “We stampen net zo hard in plassen als kinderen.”
Aan de rand van het schoolplein veegt een blond jongetje de stoep met de achterkant van een bezem. Hij gooit wat bladeren omhoog en ziet twee meisjes knuffelen. Anne reageert: “Liefde in het groen.”
Wil jij ook als pedagogisch medewerker aan de slag bij Sam&ko? Ga snel naar Vacatures of mail ons via afdelinghr@rastergroep.nl! We gaan graag met je in gesprek. En wie weet vertel jíj dan binnenkort op deze plek over je passie voor pedagogisch werk!
“Dit is mijn plek. Ik ben hier niet weg te slaan,” zegt Bernadette Tuinenga (42). Ze straalt en lacht: “Mijn verwachting van het werk als pedagogisch medewerker is helemaal uitgekomen.” Ze begon in een babygroep waar ze “echt kon knuffelen” en nu werkt ze vier à vijf jaar bij peuterspelen van Sam&sjakie in Colmschate Zuid.
Bernadette kwam in 1998 in dienst en werkt in april vierentwintig jaar voor Sam&ko. Ze schuift een bureaustoel naar een paar aan elkaar geschoven lage tafeltjes en vertelt: “Ik zit iedere ochtend blij op de fiets. Dan denk ik: ik mag weer naar mijn kindjes.”
Een sociaal beroep
Dat de pedagogisch medewerker een sociaal beroep ging doen, was op jonge leeftijd duidelijk. Vanaf een jaar of tien paste Bernadette veel op. Dat ze later met baby’s zou werken, stond voor haar vast. Een baan als kraamverzorgster had Bernadette in haar hoofd. Niet veel later wees haar school haar op werken in een kinderdagverblijf. “Ik ging kijken en was direct om.”
Voldoening
Het geeft de pedagogisch medewerker vooral voldoening als de kinderen wat van haar hebben geleerd. Ook al moest Bernadette erg wennen aan de naam juf, de peuters en hun ouders zien haar als degene die de kinderen heeft voorbereid op school. “Ik vind het fijn dat ze zien dat ik ze daarnaartoe geholpen heb.”
Spelenderwijs leren
Vooral de vrijheid van de kinderopvang vindt Bernadette heel belangrijk. “Ik vind het essentieel dat leren geen moeten is.” Voor haar is het prioriteit dat kinderen enthousiast en spelenderwijs leren en dat de kinderen een leuke ochtend op de peuterspeelzaal hebben gehad. Ze zorgt ervoor dat de peuters actief mee kunnen doen. “Daar worden ze echt enthousiast van.”
Vosje
Om de peuters te laten leren over bijvoorbeeld het thema ‘vos’, struint Bernadette Google af. “Het mag vrij simpel maar het moet wel nuttig zijn.” Zo leest Bernadette voor uit het boek ‘Vos gaat een stukje rijden’ waarna ze de kinderen vraagt aan te geven welke dieren er meegingen op de staart van de vos.
Afwisseling
Daarbij staat Bernadette voor verfrissing en nieuwe activiteiten. Als zij het thema ‘ziekenhuis’ bespreekt met de peuters, laat ze de kinderen niet net als vorig jaar een dokterskoffer plakken. “Mijn collega’s en ik vullen elkaar daarin echt aan.”
Nieuwe collega’s
Dat is ook wat Bernadette verwacht van nieuwe collega’s. Enthousiasme en inbreng qua thema’s en activiteiten. “En je moet natuurlijk lief zijn,” vult ze aan. Bernadette noemt Sam&ko een grote en goede organisatie. “Het zegt heel veel dat ik hier al vierentwintig jaar werk.”
Wil jij ook als pedagogisch medewerker aan de slag bij Sam&ko? Ga snel naar Vacatures of mail ons via afdelinghr@rastergroep.nl! We gaan graag met je in gesprek. En wie weet vertel jíj dan binnenkort op deze plek over je passie voor pedagogisch werk!
Pedagogisch medewerker Kim werkt 24 jaar voor Sam&ko en is trots op haar werk. Op de peuterspeelzaal van Kindcentrum Rivierenwijk trekt ze voorzichtig het ene na het andere winterjasje uit als de peuters binnenstormen. Vol trots kijkt ze hoe de kinderen gaan zitten. Als beginnend stagiair begon ze ook in deze wijk. “Ik was soms wat onzeker, maar het wordt eigenlijk steeds leuker.”
Voldoening
Dat ze je van groep 8 nog kennen, dat ze komen met een briefje of met de vraag om je te mogen interviewen omdat ze nog zulke mooie herinneringen aan jou hebben, dat vindt Kim heel bijzonder. Dat ze als pedagogisch medewerker ouders ziet, broers en zussen, vindt ze ook heel fijn. Er zijn zelfs stagiairs binnengekomen die bij de pedagogisch medewerker op de groep hebben gezeten. “Dat geeft veel voldoening.”
Verbindingen leggen
Als Kim met haar groep in een kring gaat zitten, laat ze bijvoorbeeld een glas zien. Haar uitdaging als pedagogisch medewerker is dan om allerlei verbindingen te maken met het woord glas. Het kan immers gevuld zijn, maar ook leeg. Het glas kan warm water bevatten maar ook koud. Ze vult aan: “Je kunt lekker creatief zijn en niks is te gek. Als een kind hier ’s ochtends of ’s middags maar weggaat en denkt: o, dit heb ik geleerd.”
Veiligheid
De basis om te kunnen leren is echter de veiligheid. Dat staat voor Kim op één. Dan, en alleen dan kunnen kinderen leren. Dan willen ze leren. De peuters zijn veelal voor het eerst van huis. Dan vindt de pedagogisch medewerker het belangrijk dat de peuters zich prettig voelen en dat ze het leuk hebben.
“Ieder kind is uniek en ieder kind mag uniek zijn”
Zelf voelde Kim zich niet altijd thuis in haar omgeving. Ze woonde in een welgestelde wijk. Ze wijst naar haar donkere, lange haar en zegt: “Ze noemden me zwart.” Maar juffrouw Vlam gaf haar een speciaal gevoel. “Ik denk dat ik daarom voor dit werk gekozen heb.” Kims motto is dan ook echt: “Ieder kind is uniek en ieder kind mag uniek zijn.”
Wil jij ook als pedagogisch medewerker aan de slag bij Sam&ko? Ga snel naar Vacatures of mail ons via afdelinghr@rastergroep.nl! We gaan graag met je in gesprek. En wie weet vertel jíj dan binnenkort op deze plek over je passie voor pedagogisch werk!
