“Dit werk geeft zo veel voldoening en zo veel energie. Mijn passie vasthouden gaat gewoon vanzelf. Ik hoef geen knop om te zetten. Zodra ik de kinderen zie denk ik: yes, leuk!” begint Mika Schwartz (22). “Zodra ik binnenkom noemen kinderen mijn naam. En de leeftijd waarop ze dat doen, wordt steeds jonger. Ouders vertellen me dat ik thuis ook ‘een ding’ ben. Terwijl ik dan niet eens voor de groep werk van dat kindje en we geen echt ‘momentje’ hebben gehad. Dat vind ik zo mooi.”
Anderhalf jaar geleden begon Mika bij het kinderdagverblijf van Sam&pluk. Dit nadat hij hier met veel plezier een jaar stage had gelopen. “Ik had het zo naar mijn zin. Toen deze baan me werd aangeboden, greep ik direct mijn kans.” Hij wordt uitgezwaaid als hij van buiten naar binnen loopt en gaat zitten op een witte, houten bank.
Werken met kinderen
Het mooiste van het vak als pedagogisch medewerker? Daar hoeft Mika geen seconde over na te denken. Het is “simpelweg het werken met kinderen”. “Ik heb altijd gezegd dat ik chef-kok wilde worden in Frankrijk maar toen ik na twee jaar werken in de horeca stopte, wist ik direct dat ik pedagogisch medewerker zou worden. Achteraf denk ik: waarom ben ik hier niet meteen mee begonnen?”
“De interactie met kinderen en de waardering die je van kinderen krijgt, is magisch.”
De reden?
“De interactie met kinderen en de waardering die je van kinderen krijgt, is magisch. Als de kinderen naar huis gaan, geven ze je een knuffel of een high five.” Mika merkt dat hij “echt geliefd is” bij de kinderen. “Niet eens alleen bij kinderen uit de groep waar ik voor sta, maar echt bij alle kinderen.” Hij kijkt ietwat verbaasd. “Met sommige kinderen heb ik niet eens een lolletje gehad of echt ‘een momentje’ gehad. Ik sta niet eens voor jouw groep, denk ik dan, dan heb ik buiten kennelijk zo veel indruk gemaakt. Dat blijft hangen. Of dat ze zien dat ik lol maak met één van hun vriendjes waar ze om kunnen lachen. Ik denk dat het zoiets moet zijn. Ik doe er alleen niks speciaals voor. Ik ben gewoon mezelf.”
Attractie van de dag
Ook collega’s komen aan het einde van een werkdag bij me met: “Je was wel het moment – of zelfs – de attractie van de dag.” “Soms heb ik geen idee hoe dat komt. Ik kan namelijk wel lekker gek doen met de kinderen maar dat doen mijn collega’s ook. Wel ben ik de enige man op de locatie. En ik merk dat ik mede daardoor anders overkom op kinderen.”
Wat ‘stoerder’ spelen
Mika denkt dat kinderen net wat meer mogen van hem qua stoeien en op onderzoek en avontuur uitgaan. “Ik zal ze niet direct afremmen als ze van een stoel of tafel willen springen. Laat ze maar ontdekken.” Hij lacht. “Wel binnen het redelijke natuurlijk. Verder zien kinderen mij misschien ook meer als speelmaatje. Ik ren graag buiten mee en ik fiets ook wel eens op een driewieler tussen de kinderen door.”
“Geef mij maar een dag”
Mika heeft altijd al iets gehad met kinderen. Toen hij op de basisschool in de pauzes mocht buitenspelen op het grote plein voor de bovenbouw, was hij geregeld te vinden op het kleine, omheinde pleintje voor de onderbouw. Verder paste Mika veel op op zijn buur- en overbuurmeisjes. “Ik vond het dan jammer dat zij naar bed moesten. Terwijl klasgenoten het dan leuk vonden een zak chips leeg te eten, televisie te kijken en een glas cola te drinken, dacht ik: jammer, ik heb alleen een boekje mogen voorlezen voor het slapengaan. Geef mij maar een dag. Laat mij maar met ze spelen.”
“Bij ieder plekje dat een kind had ging ik naar een collega om te laten zien dat ik er niks mee te maken had. Gelukkig ben ik twee, drie jaar van die onzekerheid af.”
Als man in de kinderopvang
Naast spelen en spelenderwijs kinderen laten leren, wil Mika bewijzen dat werken als man in de kinderopvang heel goed kan zijn. “Ik en een mannelijke inval-collega zijn echte magneten. Naast dat dat heel leuk is, heb ik dat ook wel eens spannend gevonden. Je hoort in het nieuws wel eens horrorverhalen over mannen in de kinderopvang. Ik schrik daar echt van. Zelf weet ik dat ik een kind nooit wat aan zou doen. Maar ik wil dat anderen dat ook weten. Bij ieder plekje dat een kind had ging ik naar een collega om te laten zien dat ik er niks mee te maken had. Gelukkig ben ik twee, drie jaar van die onzekerheid af. Collega’s en ouders zien en zeggen hoe goed ik met de kinderen omga.”
Nieuwe collega’s
Van nieuwe collega’s verwacht Mika dan ook dat ze goed met kinderen kunnen omgaan. Daarnaast is het volgens hem noodzakelijk “rust en geduld te hebben”. “Na twee keer knippen in je vingers staan kinderen niet naast elkaar in een rij.” Hij krijgt een grote grijns op zijn gezicht en vervolgt: “Dat maakt het boeiend en uitdagend werk, maar onderschat het niet. Het is echt anders dan een paar uur oppassen op je neefje of nichtje.” Mika lacht. “Als pedagogisch medewerker sta je voor een grote groep, met veel geluid en nog veel meer indrukken.”
Wil jij ook als pedagogisch medewerker aan de slag bij Sam&ko? Ga snel naar Vacatures of mail ons via afdelinghr@rastergroep.nl. We gaan graag met je in gesprek! Dit was het laatste interview in de reeks ‘Passie voor pedagogisch werk’.
“‘Waar was je? Waarom was je niet hier?’ vragen kinderen als ik twee weken op vakantie ben geweest. Lesley de Jong (27) is even stil. “Of dat ze je vragen hoe jouw weekend is geweest,” zijn ogen worden groot. “Dat je gemist wordt en dat je belangrijk bent voor de kinderen, dat maakt mijn vak zó mooi,” vertelt Lesley. “De kinderen hier zijn ook echt mijn kinderen. Onze kinderen. Als ik even weg ben geweest missen zij mij niet alleen, ik mis hen ook.”
Pedagogisch medewerker Lesley werkt nu vijf jaar voor Sam&ko. Hij is het meest te vinden bij het peuterspelen en de buitenschoolse opvang van Sam&billy. Daar werkt hij met kinderen van twee tot twaalf jaar. Volgens hem de meest bij hem passende leeftijden. “Ik vind het geweldig. Ze kunnen praten, verhalen vertellen, zich verwonderen en het aangeven als er iets is.”
“Ik vraag me dan af: heb ik de kinderen écht gezien?”
Gezien en gehoord voelen
Een kind zich gezien en gehoord laten voelen, dat zijn waarden die Lesley daarbij heel belangrijk vindt. Hij baalt dan ook wel eens als hij naar huis gaat en hij die dag veel bezig is geweest met andere klussen dan de ontwikkeling van de kinderen. “Ik vraag me dan af: heb ik de kinderen écht gezien?” Soms is dat minder dan hij zou willen. “Daar baal ik dan van. Het liefst zou je alle kinderen je volledige aandacht geven maar dat kan gewoon niet altijd.”
Waterballet
Daarnaast vindt Lesley het “onwijs belangrijk” dat de kinderen een fijne en vertrouwde plek hebben en dat ze een fijne dag hebben gehad. Daar doet hij samen met zijn collega’s “heel veel” voor. Hij vertelt: “Je kunt iets leuks hebben bedacht maar als het niet aansluit, moet je schakelen. Toen met de sneeuw bijvoorbeeld.” Hij kijkt even weg en lacht. De kinderen wilden alleen maar naar buiten en toen heb ik op het laatste moment mijn les over kleuren overboord gegooid en heb ik allemaal bakken sneeuw naar binnen gehaald. Het was één groot waterballet hier. De kinderen hebben de tijd van hun leven gehad.”
“Lekker hard en dom lachen”
Niet alleen voor de kinderen is de dag geslaagd als ze veel lol hebben, Lesley zelf houdt ook wel van een geintje. Ik houd ervan als we een keer op de dag “lekker heel hard en dom lachen”. “Daarbij vind ik het fijn als ik me zelf ook gehoord voel door mijn collega’s. Als een kind dan nog vraagt of ik er morgen ook ben, kan mijn dag niet meer stuk.”
Wat Lesley alleen nog mist? Mannen!
Méér mannen
Wat Lesley alleen nog mist? Mannen! Ik denk dat mannen in de kinderopvang een goede aanvulling zijn op hun vrouwelijke collega’s. Als rolmodel en ook voor het team is de aanwezigheid van mannen belangrijk. “Niet dat mannen iets beter of slechter doen dan vrouwen. Een man en een vrouw op een groep maakt het beeld van de samenleving completer.” Lesley denkt namelijk dat hij dingen soms net wat anders benadert dan zijn collega’s. “Soms ben ik misschien iets makkelijker in bepaalde keuzes. Als een collega vraagt of een kind nou wel zo hoog in die boom moet klimmen, denk ik: als die het niet kan, zou die het niet doen. Laat het hem proberen. Daar ontwikkelen ze zichzelf van en daar worden ze groot van.”
Weg met het stereotype
Het moest ook maar eens gedaan zijn met stereotypes, aldus Lesley. “Als een meisje het leger in wil denk ik: doen. Vooral het beeld dat mannen niet in de kinderopvang horen te werken, moet volgens hem ook maar eens verdwijnen. “In het begin voelde ik me best bezwaard een kind te verschonen of als diegene op schoot wilde zitten. Ik vond dat echt verschrikkelijk. Dan dacht ik: doe maar niet. Nu denk ik: ik kan diegene moeilijk laten lopen met een volle broek. Daarbij hoort het verschonen ook gewoonweg bij het werk.”
Een goed persoon
Een kind is het kostbaarste bezit van een ouder, maar uiteindelijk, vertelt de pedagogisch medewerker, gaat het er niet om of een man of vrouw voor hem of haar zorgt. Het gaat erom dat er een goede en geschikte pedagogisch medewerker met jouw kind werkt. “Je moet een goed persoon zijn die kijkt naar de behoeften van alle kinderen. Je moet enthousiast en vrolijk zijn. De basis moet kloppen.”
Wil jij ook als pedagogisch medewerker aan de slag bij Sam&ko? Ga snel naar Vacatures of mail ons via afdelinghr@rastergroep.nl! We gaan graag met je in gesprek. En wie weet vertel jíj dan binnenkort op deze plek over je passie voor pedagogisch werk!
“Ik houd van buiten, met kinderen zijn en ontdekken. Alles in het groen. Dat is echt mijn passie,” zegt Anne Brinkerink (35). De natuur geeft een “extra dimensie” aan het werk in de kinderopvang. “Hier kun je echt ontdekken hoe de wereld in elkaar zit. Kinderen raken verwonderd door de natuur. Ikzelf raak weer verwonderd. Dat is zo mooi.”
Pedagogisch medewerker Anne Brinkerink (35) heeft net een frambozenstruik gepoot in de tuin van kinderdagverblijf Sam&pluk. Ze werkt inmiddels twaalf jaar in de kinderopvang, waarvan drie jaar voor Sam&ko. Ze gaat zitten aan een grote tafel waar de bordjes voor de lunch al opgestapeld staan. Ze kijkt om zich heen. In de hoek staat een zwarte kas met planten en her en der staan stekjes en planten op kasten.
Terug naar de kinderlijke beleving
Het samen ontdekken, het samen teruggaan, je weer kind voelen mét de kinderen, dat verwonderen, dat vergeten wij als volwassenen nog wel eens, zegt Anne. “Wij leven in een maatschappij die maar door- en doorgaat.” En soms is het gewoon goed, vertelt ze, bewust stil te staan bij een bolletje dat uit de grond komt. Kinderen gaan dan snel op hun knieën zitten, maar volwassenen zijn vaak al snel bang voor vieze vingers. Hoe leuk is dat om wel samen vies te worden, te graven in die tuin, zwarte handen te krijgen en dan samen te ontdekken hoe de grond voelt en te zien hoe dat bolletje omhoog komt.
“Dan ben je zo klein en kun je zó ontdekken. Fantastisch.”
Reuk, tast en proeven
Afgelopen herfst nam Anne kalebassen mee naar de kinderopvang. Ze legde allerlei soorten in een zwembadje en schonk er niet bewust aandacht aan. “Ik denk dan: ik leg het neer en laat het ze ontdekken.” Op een gegeven moment gaan de kinderen erheen. Waarop een van de kinderen een hele kalebas aflikt. De bobbeltjes voelden ‘apart’ op zijn tong. “Dan ben je zo klein en kun je zó ontdekken. Fantastisch.”
Babylesjes
Niet alleen met peuters is het leuk ontdekken, ook baby’s leren bij Sam&pluk. “Als je teruggaat naar de basis trek je een bloembol uit de grond en neem je deze mee naar binnen. Een baby kan het bolletje voelen, ruiken, en als de bloembol eetbaar is, wat proeven.
Zelf het zonnetje zijn
Het liefst ziet Anne kinderen met een grote lach naar huis gaan. “Maar als het een dag met veel huilen is geweest, is het belangrijk zelf het zonnetje te zijn. Dan wordt het alsnog een feest.” Ze lacht: “Of ze gaan pikzwart van de modder naar huis doordat de kinderen buiten heerlijk gedold hebben met de waterpomp of ze lekker samen hebben gegraven in het zand. Heerlijk.”
“We stampen net zo hard in plassen als kinderen.”
Nieuwe collega’s
Over nieuwe collega’s zegt Anne: “Kom!” “We zijn een hecht team en je bent altijd welkom. We zoeken echt collega’s die het leuk vinden samen met kinderen te ontdekken in de tuin. Dat bekent ook dat je je regenbroek en -laarzen moet aandoen na een heftige regenbui.” Ze lacht: “We stampen net zo hard in plassen als kinderen.”
Aan de rand van het schoolplein veegt een blond jongetje de stoep met de achterkant van een bezem. Hij gooit wat bladeren omhoog en ziet twee meisjes knuffelen. Anne reageert: “Liefde in het groen.”
Wil jij ook als pedagogisch medewerker aan de slag bij Sam&ko? Ga snel naar Vacatures of mail ons via afdelinghr@rastergroep.nl! We gaan graag met je in gesprek. En wie weet vertel jíj dan binnenkort op deze plek over je passie voor pedagogisch werk!
Kom naar de Ontmoet en Groet en maak kennis met je toekomstige collega’s.
We vertellen je graag over onze vacatures, zoals deze. Of je nu een ervaren of beginnend pedagogisch medewerker bent, we zijn op zoek naar jou! Kom vrijblijvend langs en ontdek wat onze organisatie zo uniek maakt. Naast kinderopvang bieden we ook mooie banen in het welzijnswerk, bijvoorbeeld als jongerenwerker. En dus mooie ontwikkelkansen en loopbaanperspectieven.
Op donderdag 14 april ben je van harte welkom bij één van onze locaties; Sam&gijsje. Wat kun je verwachten?
Waar? Sam&gijsje, H. Dullaertstraat 12.
Wanneer? Donderdag 14 april 2022, 19.30u tot uiterlijk 21.00u (inloop vanaf 19.00u). Red je 19.30u niet? Kom gerust later binnen!
Aanmelden? App of bel Marloes Wijnhoven van onze HR-afdeling: 06 51 62 1252.
Sam&ko en Raster Groep
Sam&ko is onderdeel van Raster Groep, na het filmpje van 82 seconden dat je hier vindt, weet je wat ons werk betekent. Bij Raster zijn Welzijn en Kinderopvang verbonden. Zo werken we al meer dan dertig jaar elke dag aan krachtige buurten in Deventer. We zijn aanwezig in buurten, in verbinding met inwoners van jong tot oud en bouwen aan relaties en vertrouwen om van daaruit van betekenis te kunnen zijn. De verbinding tussen onder meer Kinderopvang, VVE-toeleiding, Kinderwerk en Jongerenwerk biedt perspectieven voor inwoners én voor je loopbaan.
Lees deze interviews met pedagogisch medewerkers van Sam&ko om alvast kennis te maken met hun passie voor het werk.
Pedagogisch medewerker Anne Brinkerink: “Liefde in het groen”
Pedagogisch medewerker Lucinda Finke: Nergens word je zo mooi onthaald op je werk als hier
Pedagogisch medewerker Joke Ververda: “Wees dichtbij”
Pedagogisch medewerker Bernadette Tuinenga: “Ik mag weer naar mijn kindjes”
Pedagogisch medewerker Kim Samson: “Ik leef voor dit vak”
Zien we elkaar op 14 april?
